یازده

زخمِ شرمندگی اهل حرم با تو چه كرد

كه زمينگير ­ترين ساقی دنيا شده‌ای 

ده

بعد از تو

     خاک بر سر هر چه که غیر توست...   
.

.

.

یا حسین

نه

هر کسی را بهر کاری ساختند ...

کار ما گریه برای زینب ^{"سلام الله علیها"} است

هشت

پدر و مادر و فرزند و عیالم، نوکر

 پدر و مادر و فرزند و عیالت، ارباب 

خرج آقا شدن اکثر نوکرها شد 

بدنت، زخم تنت، مال و منالت، ارباب

هفت

اگر تو باشی و یاد تو باشد و اشکم

برای نوکر این خانه هرکجا خوب است

شش

با دستِ بسته است ولی دست بسته نیست

زینب سرش شکسته ولی سرشکسته نیست

زینب اسیر نیست، دو عالم اسیر اوست

او را اسیر قافله خواندن خجسته نیست

پنج

احساس قلبی یک عمر عاشــــقی ست:

من عشق می کنم که حسین^{"علیه السلام"} صاحب من است

چهار

من کزین فاصله غارت زده ی چشم توام

چون به دیدار تو افتد سر و کارم چه کنم؟

سه

عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است

دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است

دو

چون زهر تمام جگرم را سوزاند

هر آب که بی نام تو خوردم ارباب

روضه خوان روضه ی معجر میخواند

بی غیرتی ام بود نمردم ارباب

یک

نوکری حرمت پادشهی دو سراست

به خدا این سمتم را به دو عالم ندهم

واحسرتا از گذرِ عمر، بی حسین

مثل جان کندن می ماند عمری که بی تو می گذرد 

دلم شب هایی را می خواهد که جزو عمر دنیایی ام حساب نمی شد و کافی بود برای حسابم ...

دلم حسین می خواهد

دلم روضه ی تو را می خواهد 

دلم گریه برای ارباب می خواهد

دلتنگ م  ...

دلم کربلا می خواهد آقا جان

فراقت کم از جان کندن ندارد مولا، مددی ...

همه کس و کار منی علمدار، علمدار

چه صفایی داره

خودتتو لای پرچم علمدار

پنهون کنی 

و

یه دل سیر گریه کنی

تا آرومت کنه ...

.

.

.

از شب هشتم همش این نوا وردِ زبونمه

دیوانه کننده ست

آقا جان 

این نوا مست کننده ست

ارباب

کربلا فقط دوای این مستیه

بطلب باز

علمدار، علمدار

+ نوای وب را از دست ندهید

دانلود

این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست

چشمانِ قرمزِ

گریه کن های تو چیزِ دیگریست

صدای گرفته ی 

حسین گویانِ تو چیزِ دیگریست

ای حسین، تو کیستی

که هر کس از تو دم زد، رنگ و بو گرفت، آبرو گرفت ...!