در روايتي از حضرت سيدالشّهدا "علیه السلام" نقل شده است :

که در آخرت، خداوند متعال به برخي از انسان‌ها دو بال عنايت مي‌فرمايد.
آنان با اين دو بال به بهشت پرواز مي‌کنند و در هر جايگاهي که براي خود در بهشت آماده کرده‌اند،
به هر صورتي که بخواهند متنعّم مي‌شوند.

ملائکه از ايشان سؤال می‌کنند که
حساب و کتاب و پل صراط و شب اوّل قبر شما به چه شکلي برگزار شد؟

جواب می‌دهند که ما هیچ‌کدام از این‌ها را ندیدیم،ما با آن دو بال حرکت کردیم و به بهشت رسیدیم.
بعد ملائکه مي‌پرسند:
در دنيا چه کرديد که به چنين مقامي دست يافتيد؟

می‌گویند: ما دو چیز برای خداوند آوردیم و وقتی پروردگار متعال از ما پرسید که چه چیز آوردید،
توانستیم جواب بدهیم. 

اوّل: گناه در زندگی ما نبود؛ چه در خلوت و چه در جلوت، نه گناه علنی داشتیم و نه گناه مخفیانه، به عبارت دیگر همه‌جا را محضر خداوند می‌دانستیم و ادب حضور را در مقابل ذات باري‌تعالي مراعات می‌کردیم.

دوّم: مقام تسلیم و رضا پیدا کرده بودیم. اگر از نعمت‌هاي دنیا برخوردار بوديم، آن را از الطاف جلیّه و آشکار خداوند می‌دانستیم و شاکر آن نعمت‌ها بوديم. و اگر بدون قصور و تقصير، گرفتار مصائب و مشکلات دنيوي مي‌شديم، آن را از الطاف خفیّۀ خداوند می‌دانستیم و علاوه بر اين‌که تسليم خواست خداوند بوديم، از گرفتاري خود رضايت داشتيم. ملائکه به آنان می‌گویند که حقّ شما هم همین است که حساب و کتاب و پل صراط را نبينيد و مستقيم وارد بهشت شوید.


منبع : سایت حضرت آیت الله مظاهری
تبیان